วินเนอร์ คิทเช่นแวร์ เป็นธุรกิจขนาดย่อมที่เปิดทำการมาแล้ว 20 ปี แต่เดิมใช้ในตราสินค้า ตรากระทิง ต่อมาเมื่อลูกชายคนโตเข้ามาร่วมบริหาร จึงจดทะเบียนการค้าใหม่ในนามของ วินเนอร์ คิทเช่นแวร์ โดยทำการผลิตสินค้าเครื่องใช้ในครัวเรือนที่เป็นสแตนเลสโดยมุ่งไปไปที่ตลาดล่างมีสินค้า ทั้งสิ้น 17 ประเภท ได้แก่ ช้อนส้อมด้ามสี 1 SKU, ส้อมจิ้มด้ามพลาสติก 3 SKU, ไม้หนีบผ้าสแตนเลส 4 SKU, ชุดข้าวพระสแตนเลส 4 SKU, ที่ตัดวุ้น 1 SKU , ขอแขวนเสื้อ 5 SKU ปัจจุบันมีพนักงาน 10 คน โดยแบ่งให้ 6 คนทำประจาในแผนกไม้หนีบผ้าสแตนเลสโดยการศึกษานี้ได้ทำการศึกษาเกี่ยวกับการที่บริษัทไม่มีสินค้าส่งให้กับทางลูกเพราะว่าไม่มีสินค้าเนื่องจากการวางแผนการผลิตที่ไม่มีประสิทธิภาพ โดยทางผู้ศึกษาได้กำหนดว่าจะทำการศึกษาคำสั่งซื้อของปี และกำลังการผลิต ของปี2553 เพื่อทำการพยากรณ์ยอดขายของปี 2554 เพื่อทำการวางแผนการผลิตใหม่เพื่อให้มีประสิทธิภาพมากขึ้นและหาแนวทางการแก้ไขวิธีการศึกษาเริ่มจากการเก็บข้อมูลของบริษัทเกี่ยวกับการผลิตและคำสั่งซื้อ เพื่อดูว่ามีความแตกต่างกันขนาดไหน เมื่อดูการผลิตแล้วในปี 2554 มีมูลค่าการสั่งซื้อที่ 2,687,000 บาท ส่วนการขายไม้หนีบผ้าสแตนเลสมีมูลค่า 2,012,200 บาท ซึ่งมีความต่างกัน 674,800 บาท ซึ่งคิดเป็น 25%ของมูลค่าคำสั่งซื้อ เมื่อเห็นเช่นนี้ทางผู้ศึกษาจึงทำการวิเคราะห์ปัญหาโดยการสอบถาม การสัมภาษณ์ผู้ที่เกี่ยวข้องกับปัญหานี้ สรุปได้ว่า การวางแผนการไม่มีประสิทธิภาพ คนงานไม่มีทักษะฝีมือ และมีการพยากรณ์ที่ไม่แม่นยา เกิดความคลาดเคลื่อนมาก การแก้ไขปัญหาเริ่มจากการทำการพยากรณ์ใหม่เพราะการพยากรณ์แบบเดิมนั้นทางเจ้าของบริษัทนั้นทาการพยากรณ์แบบ Moving Average เพียงอย่างเดียวโดยไม่มีการนำ Demand มาดูแนวโน้มก่อน เมื่อได้ทำการพอร์ตกราฟมาแล้วจะเห็นแนวโน้วมามีแนวโน้มที่เพิ่มขึ้นดังนั้นจึงวิธีปรับเรียบแบบเอ็กซ์โปเนนเชียลด้วยแนวโน้ม (Trend –adjusted Exponential Smoothing) โดยทำการทดลองด้วยค่า α 0.1, β 0.1 ถึง α 0.9 , β 0.9 เมื่อได้ทำการทดลองพยากรณ์แล้วก็จะได้ว่า ไม้หนีบผ้าสแตนเลส 1*10 โดยใช้ค่า α 0.9, β 0.1 ไม้หนีบผ้าสแตนเลส 1*12 โดยใช้ค่า α 0.6, β 0.1 ไม้หนีบผ้าสแตนเลส 1*12 โดยใช้ค่า α 0.3, β 0.1 เมื่อได้ค่าดังนี้แล้วก็นำไปทำตาราง Aggregate planning เพื่อทำการวางแผนการผลิต จะได้ออกมา 3 แผนเพื่อนามาเปรียบเทียบกัน Aggregate planning 1. จะให้คนงานทำงานวันละ 8 ชั่วโมงและเพิ่มงานล่วงเวลาให้ทั้งปี ค่าใช้จ่าย 382,440 บาทต่อปี Aggregate planning 2. จะให้คนงานทำงานวันละ 8 ชั่วโมงจนถึงเดือนที่ 8 ส่วนในเดือนที่ 9ไปจนสิ้นปีจะทำการเพิ่มงานล่วงเวลา และเพิ่มคนงานที่เป็น Part-time 4 คนในการทำงาน ค่าใช้จ่าย 318,001 บาท ส่วนAggregate planning 3. จะให้คนงานทำงานตามปกติโดยไม่มีการเพิ่มคนหรือเพิ่มงานล่วงเวลาและไม่จ้างคนPart-time เพิ่ม จะทำให้เกิดค่าเสียโอกาส 196,360 บาท ดังนั้นทางผู้ศึกษาจึงเลือกแนวทางที่ 2 เพราะจะทำให้ได้ค่าใช้จ่ายที่น้อยที่สุด และมีการพัฒนาพนักงานประจำให้มีทักษะในการทำงานให้มากขึ้น เพื่อที่จะมีกำลังการผลิตที่มากขึ้นตามไปด้วย